Bugünkü film entrylerimiz benim yazımla da birlikte Amerika'nın doğudaki askeri hareketlerinin sinemaya tekabülü üzerine oldu ama uzun zamandır izlemek isteyip elimin bir türlü varmadığı Brothers, Türkiye'ye giriş ismiyle Kardeşler, beni bu kadar hayal kırıklığına uğrattıktan sonra açıkçası iki kelam etmeden duramadım. Bir de film sinema.com'dan öğrendiğim kadarıyla 7 Mayıs'ta ülkemizde gösterime girecekmiş. Ayarlasam zamanlamayı bu kadar tutturamazdım, nitekim zamanla siz de göreceksiniz ki blog yazarları olarak pek güncel sinemayı vakitlice takip eden bir topluluk değiliz. Canımınız istediğini canımız istediği zaman izleyen ehl-i keyif insanlar olduğumuzdan muhtemelen film yazılarımız da o dönemin popüler filmlerinden ziyade ne izlediysek onun üzerine olacaktır. Bu küçük girizgahtan sonra filme dönersek eğer..
Brothers 2004 Danimarka yapımı Brødre'nin Amerikan uyarlaması ve Afganistan'da esir düşen evli bir askerin evine döndükten sonra kendisi yokken ailesiyle ilgilenen erkek kardeşi ve karısı arasındaki ilişki dinamiğine eklemlenme çabasına dayanıyor. Yani, hikaye itibariyle, bir filmi duygusal olarak izleyici için ulaşılabilir kılacak aile dinamiği, savaş, evlilik, aşk, ölüm, cinayet gibi anahtar kelimlerle de özetleyebileceğimiz birçok temaya sahip. Tobey Maguire'ı şimdilik dışarıda tutmakla birlikte, Natalie Portman ve Jake Gyllenhaal gibi büyük stüdyo filmleriyle olduğu kadar bağımsız yapımlarla da kendilerine sadık bir takipçi kitlesi edinmiş 2 başrol oyuncusu da var, ki bunların arasından Natalie Portman eminim takipçilerini bu filmdeki oyunculuğuyla yine tatmin edecektir. Peki bu film neden işlemiyor?
Birincisi abisinin yerini doldurmaya çalışan suçlu küçük kardeş rolünde Jake Gyllenhaal çok çok başarısız. Bu başarısızlık kocasına çok aşık sadık kadın rolüyle Natalie Portman'ın gözümüze gözümüze sokulmasından da kaynaklanıyor, Gyllenhaal'ın karakterinin film boyunca dönüşümden geçtiğine şahit olabileceğimiz sahneler Portman'ın karakterine ayrılan alanın içinde kaybolup gidiyor. Gyllenhaal da yastaki bir aileyi yeniden toparlamaya çalışan ailenin günah keçisi küçük oğlu çok kötü oynarak film boyunca izleyiciye hiç yeni bir şey sunmuyor. Natalie Portman'ın karşısındaki sahnelerinin çoğunu Portman sırtlanıyor, film bittikten sonra da Portman'ın büyük kızı rolündeki çocuk oyuncu Bailee Madison'ı, hatta filmde 5 dk ancak görünen Carey Mulligan'ı bile daha iyi hislerle hatırlıyorsunuz ki yazımın geri kalanında da ağırlıklı olarak Madison'dan ve Tobey Maguire'dan bahsedeceğim.
Öncelikle şunu söylemeliyim ki Maguire'ın oyunculuğuna dair beklentileri para makinesi Spider Man klasmanında seyredenler kendisine büyük haksızlık ettiklerini bu filmden sonra anlayacaklar çünkü bu Tobey Maguire'ın şimdiye kadarki en iyi performansı. Film için geçirdiği fiziksel dönüşümün yanı sıra - Maguire bu rol için 10 kilo vermiş- film içinde geçirdiği psikolojik dönüşüm de inanılmaz. Ve ne yazık ki bütünlüğü olmayan, size sizi getirmesi gereken yeri sadece uzaktan işaret edebilen böyle bir filmde bu oyunculuk, Natalie Portman'ın Meryl Streep'inkine ulaşan performansının başına gelen kaderi paylaşıyor: çöpe gidiyor yani. Hikayenin sizi en çok yakalayan kısımları Maguire'ın Shining'deki Jack Nicholson'ın sinir krizi sahneleriyle yarışır kusursuzluktaki sinir patlamaları. Maguire Portman'la ne kadar karşı karşıya kalırsa film o kadar bütünlük kazanıyor.
11 yaşındaki Bailee Madison da en az Tobey Maguire kadar başarılı. İlk defa izlediğim bir filmdeki çocuk oyuncudan bu kadar etkilendim. Asla Natalie Portman'ın ya da Tobey Maguire'ın karşısında sıradanlaşmıyor, hatta o kadar güçlü ki performansı, ben bir kaç kez filmi duraklatıp google'dan hakkında bilgi, biyografi aradım. Eğer Hollywood delisi, sonradan görme ebeveyn ya da şöhret kurbanı olmazsa kendisini ileride çok göreceğiz, benden söylemesi :)
Toparlamak gerekirse Brothers / Kardeşler güzel bir cumartesi öğleden sonrası filmi, ne janrını değiştirecek ya da genişletecek bir öyküsü, ne de çokça işlenmiş bir öyküyü özgün kılacak tutarlı bir anlatımı ve yardımcı karakterleri var. Bütün bunlara başrollerden biri olan Jake Gyllenhaal'un duygusuz performansı da eklenince filmi ortalamanın çok üstüne çeken Maguire, Portman ve Madison'ın oyunculukları da hakettikleri ilgiyi çekemiyor maalesef. Filmi bu tür hikayelere zaafı olan Akademi'nin bu sene aday bile göstermeden es geçmesinin sebebi de bunlardır diye tahmin ediyorum.
Not: Kullandığım fotoğrafı filmden screenshot alıp photoshop'ta kendim editledim. Üzerine tag koymak istemedim, herhangi bir yerde kullanırsanız kaynak göstermeyi unutmayın :)
